Chapter #10

~Niall~

Szedłem z Grace na spacer, gdy trafiliśmy na osłupiałych Zayna i Lilly.

- Hej, co wam jest? – spytałem i pomachałem Zaynowi ręką przed oczami.

On nie odpowiedział, tylko pokazał dłonią na pomost. Gdy tam spojrzałem, wszystko było już jasne.

Lou i El są z powrotem parą. Elounor powraca.

- Ile oni już są w tym jeziorze? – zaśmiała się Grace.

- Od około 4 minut – Lilly nie przestawała patrzeć na szalone igraszki (LOL) Louisa i Elki.

- Haha! Wiedziałem, że oni bez siebie nie wytrzymają! Ja to po prostu wiedziałem! – wykrzyknąłem z dumą w głosie.

Pozostali tylko zaczęli się ze mnie śmiać.

Po chwili śmiechu podbiegła do nas cała czerwona Carly.

- Szybko! Ludzie! Gadać! – krzyknęła. – Czyich piosenek nie cierpi Harry? I jakiego wykonawcy nienawidzi? Błagam! Szybkoo!

- TAYLOR SWIFT!!! – odparliśmy jednogłośnie.

- Tej uroczej blondynki? Nie kitujcie! – Carly się zdziwiła.

- Uroczej? Bitch, Please! HAHAHA! Przepraszam za słownictwo, ale że co ty kur*a przed chwilą powiedziałaś? HAHAHA! – ze śmiechu nie mogłem nabrać powietrza do płuc. – Uroczy to jest Louis, kiedy sra. A blondynkiem jestem ja.

- Farbowanym – poprawiła mnie Grace też się śmiejąc.

- No dobra, farbowanym blondynkiem – znowu zacząłem się śmiać.

- Ale co wy do niej macie? Ona coś zrobiła? Czy co? – Carly wyglądała na zdezorientowaną.

- Moja droga dziewojo… - zaczął Zayn i objął Carly. – Taylor Swift to jest wróg numer 1 naszego zespołu!

- No ale dlaczego?

- Ty się jeszcze pytasz? – krzyknęła Lilly. – Przecież tyle ci mówiłam o tym, co zrobiła Taylor Harremu! Co ty wtedy robiłaś?

- Nie obraź się, ale nie chciała słuchać twojego zrzędzenia i miałam w uszach moje mini słuchawki – Carly wyszczerzyła się do przyjaciółki, na co ta wytknęła jej język.

- Nie mówcie jeeeeeeej! –krzyknął Hazz podbiegając do naszej grupki.

- O Hej Harry! – Carly go przytuliła. – O co to ja miałam spytać?... AH TAK! Co tam u Taylor Swift?

Harry zrobił wielkie oczy.

- Mendy! – pokazał na mnie i na Zayna. – Kiedyś mi za to zapłacicie.

Wszyscy oprócz Hazzy wybuchliśmy śmiechem.

- Chwila! Ktoś tam się topi? – spytał loczek wskazując na jezioro.

- Niee. To tylko Louis i Eleanor – uśmiechnęła się Grace.

- Biją się?! – w głosie Harrego dało się wyczuć szczerą nadzieję.

- Raczej całują – odpowiedziała Lills

- Ble. Fuj. Ohyda! – Harry zaczął maszerować w stronę domków. – Jak by co nie szukajcie mnie. Idę rzygać!!!

- CZEEEEEKAJ NA MNIEEEE! – Carly pobiegła za nim.

- No to może… Spacer? – zaproponował Zayn.

- SPACER! – odpowiedzieliśmy mu chórem.

No i takim właśnie sposobem zostawiliśmy Lou i Eleanor. Chociaż oni nawet nie wiedzieli, że ich obserwujemy, bo byli zbyt ‘zajęci’. :D

~Carly~

- Co tak właściwie buło między tobą a Taylor? – spytałam, gdy dogoniłam Stylesa.

- Tak właściwie? To NIC – odpowiedział uśmiechając się.

- Skoro nic między wami nie było, to czemu nie chcesz o niej słyszeć?

Harry stanął i popatrzał mi w oczy.

- Bo ja jej po prostu nienawidzę…

Oparłam się o drzewo i spojrzałam na jezioro.

- Czyli jednak coś między wami było. Opowiadaj!

- Dobra. Więc… Tay od zawsze mi się podobała. Jej figura, uśmiech, głos… Uwielbiałem to. Aż w końcu poznałem ją osobiście. Była zabawna i miła. Chodziliśmy na spacery, randki, śmialiśmy się… Ale ona po jakimś czasie zaczęła świrować. Nawet jeszcze jako tako parą nie byliśmy, a ona planowała już założyć ze mną rodzinę, mieć dzieci. Przeraziłem się. Potem były kłótnie, ale z Happy Endem. Spędziliśmy razem sylwestra. O 00.00 pocałowaliśmy się. A raczej to ona się na mnie tak jakby ‘rzuciła’. Po tym wyjechaliśmy na Wyspy Dziewicze, a tam zapadła ostatnia klamka. Pokłóciliśmy się tak mocno, że do dzisiaj się do siebie nie odzywamy. To bym wytrzymał i byłoby ok, ale to, co ona potem zrobiła, przechodzi wysoko ponad granice ludzkiego chamstwa. Publicznie tak jakby przebrała się za mnie i udawała mnie, nabijając się przy tym ze mnie. Znienawidziłem ją. To, co było dla mnie w niej piękne, teraz jest dla mnie szczytem ohydztwa. Jej głos przybrał dla mnie barwę głosu jakiegoś trolla, albo Golluma z ‘Władcy Pierścieni’. Jednym słowem czegoś najgorszego – zakończył.

      Stałam jak wryta. A ja tą Taylor Swift postrzegałam jako porządną, miłą i słodką dziewczynę, a tu co? Glizda bez uczuć! I na dodatek Deska!

- Wow… A czy wy… No ten… - spojrzałam na niego znacząco.

- Czy uprawialiśmy sex? O to ci chodzi? – uśmiechnął się.

Ja się tylko zaczerwieniłam.

- Tak. Zrobiliśmy to. Właśnie po tym zaczęła planować tą sweet rodzinkę. Haha. Ale ona jest głupia! – wykrzyknął.

- No! Przecież każdy wie, że to ja będę twoją żoną i matką twoich dzieci! – zaśmiałam się.

Harry popatrzał na mnie z przerażeniem.

Po chwili oboje parsknęliśmy śmiechem.

- Z czego tak się śmiejecie? – spytał ktoś. Odwróciłam się. To był przemoknięty Lou i jego także przemoknięta Eleanor.

- Carly dała mi do zrozumienia, że mam jej się oświadczyć! – odparł Harry.

- WCALE NIE! – rzuciłam się na Hazzę z pięściami.

Lou i Elka trzymali się za ręce.

- Spokój, spokój! – Elusia odkleiła się od swojego chłoptasia i rozdzieliła mnie i Stylesa.

- No i kto tu o spokoju mówi! – krzyknęłam.

- Nie rozumiem…

- Weź przestań! Jak przed chwilą jeszcze ty i Louis całowaliście się w jeziorze, to nie było tam w ogóle spokojnie!

- Ahaa… Wiesz co? Nawet się nie przedstawiłam – podała mi rękę. – Eleanor Jane Calder.

Dziwna. Bardzo dziwna dziewczyna. Ja tu o całowaniu, a ta mi się przedstawia… LOL.

- Carly Alexandra Thompson – uścisnęłam jej dłoń. Zimna i mokra!

Nagle poczułam wibracje w kieszeni.

- Przepraszam was na chwilę – powiedziałam i odeszłam na bok.

Wyjęłam telefon z kieszeni. Na wyświetlaczu ujrzałam imię ‘BEN’…

~Grace~

- No dzwoń do niej! – siedziałam Zaynowi na plecach, bo wcześniej go wywaliłam na ziemię.

Niall i Lilly tylko patrzeli na nas, a raczej na mnie, jak na debilkę.

- No ale po co? – jęczał Malik.

- Bo chcę usłyszeć jej głos! Lilly już ją słyszała! CO WIĘCEJ – WIDZIAŁA! – krzyknęłam.

- Bo Lilly tam była! Też mogłaś! – krzyknął mulat.

- Lepiej zadzwoń do niej, bo Grace tak łatwo się od ciebie nie odczepi – odparła Lills.

- Ugh. Dobra. Zadzwonię do niej! – Zayn w końcu wywiesił białą flagę. Wstałam z niego i też sama pomogłam mu wstać.

- A i jak możesz, to włącz rozmowę video! Bardzo chcę ją zobaczyć!!! – mówiłam podjarana.

Zayn wybrał numer w telefonie i przyłożył go do ucha.

- No hej, Perrie – powiedział, gdy ona odebrała. – Słuchaj, włącz rozmowę video, bo pewna osoba bardzo chciała by cię zobaczyć.

Malik podał mi telefon. A kogo zobaczyłam na wyświetlaczu? PERRIE EDWARDS!!!

- Aaaaaaa….. – pisnęłam i zakryłam usta dłonią.

- Heeej – uśmiechnęła się Pezz.

- Perrie! Nie wierzę!!!!!!! Chwila!!! Masz różowe włosy!!!! Ale pięknie!!!!! – krzyczałam.

- Hehe. Dziękuję… A mogę chociaż wiedzieć z kim mam przyjemność rozmawiać? – nadal miała ten prześliczny uśmiech.

- Ah! Tak, tak! jestem Grace! Grace Gilbert! Twoja wielka fanka!!!

- I dziewczyna Nialla! – wtrąciła Lilly.

- Cicho siedź! – warknęłam do Lilly, a ta odpowiedziała mi zadziornym uśmiechem.

- Ooooo! Gratuluję! Czyli blondasek znalazł sobie w końcu drugą połówkę! – Perrie wyglądała na zadowoloną.

- Taaaaaaaaaaaa! – przeciągnął Niall.

- Grace! Życzę wam szczęścia! I oby wasz związek trwał długo i szczęśliwie! – powiedziała i wyciszyła ton. – A teraz powiedz! Czy Zayn i tamta brunetka, którą ostatnio u was widziałam… Coś między nimi jest?...

      Nie wiedziałam, co mam powiedzieć. Jeśli powiem, że nie, to Perrie się nie załamie, ale to ja skłamię! A jeśli odpowiem, że tak, to Pezz będzie smutna! OMG! To trudne!

- Tak… Oni… Jakby to powiedzieć… – jąkałam się.

- O TAK! WIEDZIAŁAM! NO JA TO PO PROSTU WIEDZIAŁAM!!! – Pezz cieszyła się tak, jakby wygrała kilka milionów zielonych na loterii. – Dobra! Teraz to ja muszę do was przyjechać!!! JESY, JADE, LEIGH-ANNE!!!!!!!!!!! JEDZIEMY na ‘Teen Camp’!!!

- Serio przyjedziecie?! – Lilly wyrwała mi telefon Zayna.

- No a jak! Trzeba uczcić to, że Niall jest z Grace i to, że ty jesteś z Zaynem!!! – uśmiech nie schodził z twarzy różowowłosej.

- Hehss… - Lills się zarumieniła.

- Oks, Oks. Ja kończę! Za kilka dnia prawdopodobnie będziemy! Papa! – powiedziała Perrie.

- Paaaaaaa! – krzyknęliśmy i Pezz się wyłączyła.

Ona tu przyjedzie z całym Little Mix!!!!! TAK! TAK! TAK! TAK!!!!

~Carly~

Nie wiedziałam, czy mam odebrać. Przecież widziałam, jak on i Stella. Ugh.

Odbiorę ten telefon…

- Halo? – powiedziałam znudzonym tonem.

- Carly! No w końcu się do ciebie dodzwoniłem! Tam chyba nie macie dobrego zasięgu, co nie?

      Zasięg jest. Wszędzie. Wiem, że Ban kłamał. Nie dzwonił do mnie ani razu, bo, jak już wcześniej powiedziałam, zasięg jest tutaj wszędzie.

- Tak, tak. Nie ma… - teraz to ja skłamałam.

- Tak więc, co tam u ciebie słońce? Żyjesz? Nie zdychasz z nudów? – mówił podjarany.

- Nie zdycham, bo tu wbrew pozorom jest świetnie…

- Serio? Przecież to istna dziura! Zero kontaktu ze światem! Mała, jak ty tam wytrzymujesz?

      Miałam ochotę cisnąć ten telefon w jezioro. Na serio.

- Mówiłam już. Wbrew pozorom tutaj jest dobrze.

- Kłamiesz. Znasz tam tylko Lilly… No i tą dziwaczną Grace z naszej klasy, a tak, to nikogo.

- Oj zdziwiłbyś się. Jest jeszcze ktoś, kogo znam od dawna…

      Powiedzieć, czy nie powiedzieć mu o Harrym?

Z opresji wyrwał mnie dźwięk telefonu, dający znak, że mam kogoś na drugiej linii…

-Ben, poczekaj chwilę – powiedziałam i odebrałam drugie połączenie.

-Carly! Córciu! – to był mój tata.

- Tata? – w głębi się uśmiechnęłam.

- Tak, wiem, wiem. Nie miałem dzwonić, bo masz teraz taki czas wolny ode mnie i od naszego małego świata, ale nie wytrzymałem córcia! Tęsknię za tobą!

- Nic się nie stało, tato! Cieszę się, że dzwonisz. Też tęsknię – mówiłam prawdę.

- Ah! To świetnie! A jak tam u ciebie? Jak ludzie? Dużo śpiewasz? – tata był szczęśliwy.

- Ludzie są wspaniali, tato. A śpiewam znacznie więcej niż w domu. Dziękuję ci, że posłałeś mnie na ten obóz! – uśmiechałam się sama do siebie.

- Cieszę się twoim szczęściem! Ok, słońce. Jak będziesz chciała pogadać, to zadzwoń. Ja na razie muszę kończyć, bo trzeba odebrać Nessę z urodzin jej koleżanki. Papa! Kocham cię!

- Papa… O! Tato! Jeszcze jedno!

- Tak?...

- Pozdrów Nessę i… Przeproś ode mnie Doris…

- …Oczywiście, kochanie – słychać było, że tata się wzruszył.

- Dzięki. To pa, tato. Kocham cię.

- Ja ciebie też, córcia.

      Rozłączyliśmy się. Lubię, kiedy tata mówi do mnie ‘Córcia’. Mama też tak do mnie mówiła. Brakuje mi jej…..

A co do Doris… Ni chcę być z nikim pokłócona. Z nikim bliskim.

Powróciłam do rozmowy z Benem.

- Już jestem, Ben.

- No nareszcie! – wykrzyknął chłopak.

- No… - popatrzałam na jezioro. Było piękne.

- Tak więc… Kogo znasz jeszcze od dawna? – zaciekawił się Ben.

Nie zdążyłam mu odpowiedzieć, bo ktoś mnie złapał od tyłu w pasie.

- Z kim tak rozmawiasz? – spytał flirtującym tonem Harry przytulając mnie od siebie.

- CO TO ZA FACET?! – wrzasnął Ben.

- To Harry. Ben, muszę kończyć. Nara.

- Ale, Carly!!! Przecież my… - nie słyszałam, co mówił dalej, bo wyłączyłam się.

Nadal patrzałam na jezioro. Łzy napłynęły mi do oczu.

- Kto to Ben? – Harry odwrócił mnie delikatnie w swoją stronę.

- To… Nie ważne. Potem ci powiem. – otarłam łzy. – Chodźmy się przebrać, bo potem będzie ognisko.

No i tak też zrobiliśmy.

*******************************

Mam nadzieję, że to jest długo, ale mile wyczekiwany rozdział :)

Jeśli wam się podoba, to komentarzu napiszcie, jaką akcję mam zrobić w następnym rozdziale :

1. Carly i Hazz ♥

2. Grace i Niall ♥

3. Lilly i Zayn ♥

Następny = 4 i więcej komentarzy! <3

PS. Rozdział znowu speszyl for Gusiaaa :33

//Mia.